وقتی همین دیروز با احسان صحبت میکردم اونم تلفنی راجه به موفقیت سیر کاریش برای رفتن به استرالیا پرسیدم
اصلا بحث احسان با من فرق می کنه ُاحسان فوق لیسانس رو تو بهشتی تموم کرده تو رشته صنایع و مدیریت پروژه . سربازیش رو به عنوان نخبه و پروژه هایی که برای صنایع دفاع نوشت خیلی کم کرد و فقط یه دوره اموزشی سه ماهه به عنوان سربازی رفت فقط و فقط همین . پسری که اردیبهشت امسال میشه ۲۸ سال .
برگردم به صحبتم یهو تو صحبتای کاریش گفت که برای ادامه تحصیل داره میره استرالیا ... و تو استرالیا تا ۳۳ سال راحت پذیرش میگیره و بعد از اون یکم سخت تر میشه و ....
کلی معیار و امتیاز وجود داره خوب...
من اصلا برنامم متفاوته .. می دونم مقصدم رو ... اصلا من دو سالی میشه که دارم المانی میخونم انگلیسی ام هم خوب بوده ...منتها بحث سن چون همیشه حساسیت برانگیز و واقعا غم انگیز بوده به هر حال ناراحتم میکنه
سنی که واقعا .... بزار ناتموم بزارم تموم کردن جملم رو اصلا سن سی به بعد خیلی حساسه ... یعنی واقعا تو این برهه به بعد دقیقا میدونی چی میخوای ...
تلاشات رو خیلی دقیق برای چیزی که میخوای انجام میدی ...ولی ناراحتی ... محدود تر بگم من ناراحتم ... بخاطر خیلی از کارهایی که دوست دارم تا این سن انجام میدادم
بخاطر چک لیستی از اهدافی که میخواستم توی سی سالگی به اونا رسیده باشم ... الان سه سال دیگم گذشته و نرسیدم بهشون
اما برگردم به صحبت
انرژی من با اون زمانی که تنها سه ساعت میخوابیدم تو ۲۲ سالگی فرق کرده مسلما کمتر شده ...
زمانی که همه جور کاری تو دوره دانشجویی انجام میدادم ... کتاب ها رو می بلعیدم... چیزی از خستگی نمی دونستم و میخواستم تو همه زمینه ها از موسیقی زبان عکاسی و هنر گرفته و کارای تحصصی همه و همه رو به سرانجام برسونم
برگردم به خودم انرژیم رو باس مدیریت کنم ... کلا هنر من تو زندگی از این به بعد مدیریت زمان و متناسب با توانایی ام بایستی باشه
همین صحبت رو ملکیان داشت .. این که استاد میگفت من با این سنم با اینکه هنوز معلم هستم مسلما انرژی و شادابی و حوصله یه معلم جوون رو ندارم اما برای اینکه بتونم همچنان به عنوان معلم باقی بمانم بسیار تلاش میکنم در دیگر نکاتی که باعث بشه همچنان من به عنوان معلم بمانم .....
واقعیت زندگی من الان اینه انرژی دارم اما کمتر ... مسلما کمتر هم خواهد شد اما شاید کافی باشه برای رسوندن من به اهدافم
مثلا الان من یک ساعت خوابیدم تا بتونم تا یک شب تمرین های کلاس و مرور زبان المانیم رو برای جلسه فردا انجام بدم...
من این متن رو ویرایش میکنم
اگه مخاطب من باشید تو این متن .. شاید از به هم ریختگی حرفام و عدم متکلم وحده بودن ضمیر جملاتم تعجب کنید و حق میدم .. چون ذهن خود من هم با پراکندگی بخاطر استرسم مواجه است .
به هر حال معنای غایی زندگی من می تونه این باشه کمی افسوس بخاطر این سنم .. .اما دقت بیشتر برای استقاده از عمرم
من ایده ال دیگه فکر نمیکنم اما متمرکز تر تا سن ۹۳ سالگی خودم برنامه دارم یعنی تا ۶۰ سال اینده و میدونم تو این مسیر میخوام باشم ...
شاید همین فردا اتفاقی افتاد و نتونستم ادامه بدم... از تصادف گرفته تا ... اما مطمعنم پیشامد ها حتما رخ میده و قطعی هست اما بحث انسجام و دونستن اینکه واقعا چی میخواد باید برای هر فردی اتفاق بیفته
اها راستی باید بگم افزایش سن واقعا صبر ادم رو بیشتر میکنه
تو بازه زمانی من تا انتهای عمر برنامه من خوندن ۱۰۸۰ کتاب شده ... تو همین مدتی که از ابتدای سال گذشته تو خوندن سومین کتاب هستم ...
الان دارم ژتون قرمز من رو میخونم(البته خوندن رمان چیزی نیست که بشه به عنوان یه کار سخت در نظر گرفت )
منتها برای خیلی زمینه ها میشه موفق شد. حس من از بودنم هیچ تغییری با ۲۰ سالگیم نکرده همچنان حریصم در خواستن اما شلاق های واقعیت یکمی ایده ال بودن خواسته هام رو به این جا رسونده که از جایگاهی که الان دارم کی به جایگاهی که می خواهم باید برسم
همین
راستی کتاب بعدی که می خوام بخونم کتاب زبون اصلی همین افسر دریایی یه هست که ترجمش البته اومده ...فک کنم اینه make your bet first ..
به هر حال بایستی بنویسم... نوشتن خیلی کمک میکنه
خوندن کتاب بنویسید تا اتفاق بیفتد هم که سال گذشته بود کمک میکنه که امسال دقیق تر بنویسم ...
فعلا همین ها .
